Evil's Toy wrote:
>> Psihicki zdravi u realnosti kao takvoj ne vide nikakav smisao pa ga
>> zato traze kroz fantaziranje, sto religija jeste. Svi trazimo
>> sinhronicitet koga psihotik cesto oseca. Fantaziranje je psihicka
>> odbrana.
> 
> Gresis. Svako ludilo pocinje fantaziranjem. Tako su me ucili
> psihijatri. U toj fantaziji sve izgleda logicno osim
> prve karike koja nedostaje, a koju svi zaboravljaju.

Ludilo počinje fantaziranjem, a radi čega se počinje fantazirati? E to
mene zanima. Koliko sam ja vidio, fantaziranje počne kad imaš problem
koji u stvarnom životu nisi u stanju rješiti, a ta situacija je
nespojiva s tvojom percepcijom sebe. To je generalno postavljeno, a u
praksi to može biti svašta, od toga da te netko drži zatvorenog u
podrumu do toga da nemaš petlje donijeti neke bitne odluke. I onda
fantaziraš, a kako ti se svijest sve više apsorbira u fantazije, sve
manje si svjestan da su to fantazije. Mislim da psihijatri imaju vrlo
malo pojma o tim stvarima; oni misle da je psihička bolest posebna
kategorija u odnosu na stanje "normalnog čovjeka". Ja znam da je to
stvar stupnja, gradacije. "Normalan čovjek" je ona vrsta psihopata čiji
simptomi nisu ekstremniji od simptoma većine. Iz moje pozicije, pak,
moraš biti jako lud da bi projicirao ostvarenje snova i želja u iPhone
ili nešto slično, ali takva projekcija i fantazija se obično smatra
normalnom zato što to većina radi. Ali netko tko bi na isti način
projicirao ostvarenje svojih želja u bananu ili praznu konzervu bio bi
proglašen ludim, iako je to u osnovi ista stvar.

-- 
http://www.danijel.org/